Zajmij mu łapy. „Pies zmęczony po spacerze ma mniejszą chęć do kopania, bo miał już okazję wyładować swoją energię”, zapewnia dr Forthman. Jej zdaniem najmniej, czego potrzebuje pies, to co­dzienny półgodzinny spacer. „Podczas spaceru wymyślaj mu jak naj­więcej zabaw, a szybko przekonasz się, że jego pasja do kopania znacznie osłabła”, przekonuje.

Zadbaj o chłodek. Gdy pies ze szczególną ochotą oddaje się ko­paniu podczas letnich miesięcy, to może on poszukiwać chłodnego miejsca na odpoczynek, mówi dr Patricia McConnell, specjalistka od zachowania zwierząt, adiunkt na Wydziale Zoologii Uniwersytetu Wisconsin w Madison. „Ziemia jest doskonałym izolatorem – psy wiedzą o tym instynktownie i dlatego tak chętnie kopią doły, w któ­rych mogą leżeć w gorące dni”.

Gdy tylko wykopany dół zagrzeje się, pies pogłębia go albo kopie nowy, rujnując spory kawałek terenu.

Jeśli nie chcesz dopuścić do tego, aby twój ogród wyglądał jak po­le minowe, pozwól psu schronić się w chłodnym wnętrzu domu i pil­nuj, aby jego miska była zawsze pełna wody. Gdy pozostaje w ogro­dzie, musi mieć w nim schronienie w chłodniejszym, zacienionym miejscu, takim jak zadaszona weranda lub dające dużo cienia drzewo liściaste.

Albo o ciepło. Latem pies kopie doły, aby znaleźć trochę chłodu, zimą może robić to samo, żeby się ogrzać. „Izolacyjne właściwości ziemi działają i w tym przypadku”, wyjaśnia dr McConnell. Kiedy jest naprawdę zimno, pies powinien być w domu. Jeśli to niemożliwe, musi mieć przynajmniej porządne, zadaszone schronienie, w którym będzie miał ciepło i przytulnie.

Sam kop bez świadków. Kiedy oddajesz się pracy w ogrodzie i pies widzi, jak kopiesz, może uznać, że to ciekawe zajęcie i spróbu­je potem kopać na własną łapę, mówi dr McConnell.

„Wiele psów lubi małpować zachowania właścicieli”. Toteż na­stępnym razem, gdy masz zamiar przekopać grządki, zrób to bez świadka, radzi.

Stawiaj płotki. „Rzeczy oczywiste najtrudniej przychodzą nam do głowy, a przecież najprościej będzie ogrodzić tę część ogrodu, którą chcemy zabezpieczyć przed zniszczeniami”, proponuje Chip Golden, właściciel ośrodka szkolenia psów Golden Canine Training w Colum­bus, Ohio.

Dopilnuj tylko, aby ogrodzenie było odpowiednio wysokie, żeby pies nie mógł go przeskoczyć, nawet gdy bardzo tego zechce. Najlep­sza – i stosunkowo tania – będzie druciana siatka, rozpięta na moc­nych, głęboko wkopanych słupkach.

Takie proste zabezpieczenia nie przydadzą się na wiele, gdy pies kopie po to, żeby wydostać się z zamknięcia, ostrzega dr Forthman. Wówczas siatka musi być nie tylko wysoka i mocna, ale trzeba ją jeszcze wkopać na metr lub więcej w ziemię. Zapytaj bardziej do­świadczonych osób, jak się do tego zabrać.

Straci chęć. Jednym z powodów niemożliwych do opanowania prób wykopania się z każdego ogrodzenia jest chęć zdobycia partne­ra, dodaje dr Suzanne Hetts, dyplomowana konsultantka behawioral­na z Littleton w Colorado. W takich przypadkach kastracja psa lub sterylizacja suki jest jedynym wyjściem.

Zakryj pokusę. Rozłożenie mat w miejscu, w którym pies z upodobaniem kopie, i zabezpieczenie ich brzegów cegłami to pro­sty sposób, aby mu to uniemożliwić, radzi dr Hetts. Zamiast maty czy innego materiału można położyć płasko gęstą siatkę. Nie wygląda to najpiękniej, ale, jak mówi dr Hetts, „chodzi tylko o to, aby na pewien czas uniemożliwić psu kopanie. Niebawem zapomni on o tym miej­scu, a wtedy będziesz mógł usunąć szpecącą ogród płachtę”.

Reaguj natychmiast. Przy najbliższej okazji, gdy nakryjesz psa na kopaniu w ogrodzie, wyraź swą dezaprobatę, krzycząc głośno i ostro „Nie wolno!”, a gdy to nie pomaga, klaśnij mocno w dłonie, uderz w gong – spróbuj go postraszyć jakimkolwiek niecodziennym dźwię­kiem. Szczególnie upartym psom trzeba będzie urządzić nagły prysz­nic z węża ogrodowego lub choćby konewki.

Odciągnij go od złego. Kiedy pies zareaguje na twoje zachowanie i przestanie kopać, nagródź go niezwłocznie. Potem skieruj jego zain­teresowanie na coś innego, rozpoczynając zabawę lub dając ulubioną zabawkę, uzupełnia dr Hetts. „W ten sposób nauczy się, że są jeszcze inne rozrywki, a nie tylko kopanie”, zapewnia dr Hetts.