Dużo błonnika. „Dietę o wysokiej zawartości błonnika poleca się nie tylko ludziom. Może się ona okazać właśnie tym, czego potrzebu­je skłonne do zaparć zwierzę”, zapewnia dr David Hammond, wete­rynarz z prywatną praktyką w Pleasant Hill, Oregon, konsultant do spraw weterynarii dla Hill’s Pet Nutrition. Zaleca on kupowanie ta­kiej karmy dla psów i kotów, która zawiera 7-13% błonnika, co po­winno być podane na opakowaniu. Stałe podawanie karmy o wyso­kiej zawartości błonnika powinno raz na zawsze zapobiec powtarza­niu się zaparć, twierdzi dr Hammond.

Nasyp otrąb. Troszkę owsianych otrąb, podawanych codziennie, powinno zapobiec zaparciu, przekonuje dr Laura Downey z Kliniki Małych Zwierząt Szkoły Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Purdue w West Lafayette w Indianie. W zależności od masy ciała zwierzęcia radzi ona podawać codziennie od pół łyżeczki do dwóch łyżeczek do herbaty. Otręby należy zalać ciepłą wodą lub bulionem.

Albo płatków śniadaniowych. Dobrym i łatwo dostępnym źró­dłem błonnika są też wszelkie płatki śniadaniowe, uzupełnia dr Char­les W. Hickey, prywatnie praktykujący lekarz weterynarii z Rich­mond, Virginia. Powinno się podawać od jednej do trzech łyżeczek do herbaty kilka razy dziennie aż zaparcie minie. „Ale jeśli twojemu ulubieńcowi płatki przypadną do smaku, może je stale jeść – na pew­no mu nie zaszkodzą”, dodaje dr Hickey.

A może dynia. „Gotowana dynia to także znakomite źródło błon­nika i szybko likwiduje zaparcie”, zapewnia dr Hammond. „Co naj­ważniejsze, i psy, i koty jedzą ją z wielką ochotą”. Radzi on, żeby do­dawać do jedzenia trochę dyni (do dwóch łyżek na raz) przez kilka dni, aż do ustąpienia zaparcia.

Pobiegnij po mleko. „Do znudzenia powtarzamy właścicielom psów i kotów, aby nie podawali im mleka, gdyż często wywołuje ono biegunki. Lecz w przypadku zaparcia mleko może być najlepszym le­kiem”, mówi dr Veronika Kiklevich z Kolegium Medycyny Wetery­naryjnej Uniwersytetu Stanowego Waszyngton w Pullman. Radzi ona, aby podawać małym zwierzętom około ‚/₈ filiżanki mleka dwa razy dziennie, a dużym psom po pół filiżanki. Gdy zaparcie ustąpi, mleko trzeba stopniowo odstawić w ciągu trzech, czterech dni.

Nie żałuj wody. „Woda jest niezbędna, aby układ pokarmowy zwierzęcia działał prawidłowo. Musi być zawsze dostępna”, przypo­mina dr William G. Brewer, docent interny małych zwierząt na Wy­dziale Chirurgii Małych Zwierząt Kolegium Weterynarii Uniwersyte­tu Auburn, Alabama. Jeśli twój zwierzak jest na tyle leniwy, że nie będzie mu się chciało przejść po domu do oddalonej miski z wodą, porozstawiaj je we wszystkich pomieszczeniach, dodaje dr Brewer. Suchą karmę też lepiej podawać po namoczeniu, a praca jelit będzie lepsza.

Kup wygodne buty. Dla siebie – żeby wyprowadzać psa na przy­najmniej dwudziestominutowy spacer kilka razy dziennie. Odpowiednia ilość ruchu znakomicie zapobiega zaparciom, zapewnia dr Mac­Kay.

Nie poganiaj. Wiele domowych zwierząt cierpi na zaparcia tylko dlatego, że rzadko mają czas i okazję na porządne wypróżnienie. „Im dłużej kał zalega w jelicie, tym staje się twardszy i suchszy. A wtedy nietrudno o zaparcie”, ostrzega dr MacKay.

Przypomina, żeby zapewnić zwierzęciu odpowiednie warunki, nie­zbędne dla tej czynności.

Kocia kuweta powinna być zawsze dostępna, a nie stać w wiecznie zamkniętej łazience. Psa natomiast trzeba wyprowadzać kilka razy dziennie lub zamontować w drzwiach wyjściowych specjalne drzwiczki, które umożliwią mu wyjście do ogrodu zawsze, gdy tego potrzebuje.

Żegnajcie kości. Podawanie kości, które pies może pogryźć i zjeść, to krótka droga do zaparcia. „Jeśli dajesz psu kości, muszą być tak twarde i duże, aby mógł je tylko gryźć, a nie zjadać”, mówi dr Hickey.

Dopatrz i tej strony. Chociaż brzmi to trochę niewiarygodnie, u psów i kotów ras długowłosych kołtuny, utworzone w okolicach od­bytu, mogą stać się przyczyną zaparć. Weterynarze nazywają takie zaparcia mechanicznymi. „Zwierzę natęża się i natęża, i nie może się wypróżnić”, opowiada dr MacKay. „Zaparcie mechaniczne łatwo mo­że przerodzić się w prawdziwe, bo po kilku nieudanych próbach zale­gający w jelicie kał stwardnieje i wyschnie”, przestrzega dr MacKay.

A co wtedy zrobić? Po prostu wziąć nożyczki o tępych końcach i ostrożnie wyciąć, co trzeba.

„Jeśli rzeczywiście było to zaparcie mechaniczne, bez trudu je roz­poznasz”, dodaje.